'Flocos de algodón', un poema de Manuela Vicente Fernández

 

Manoli Vicente Fernández

Un poema traducido ao galego, do meu poemario Piel atópica para celebrar o Día Internacional da Poesía.

Flocos de algodón

Non era ren:
un floco de algodón flotando no ar, 
a forma cambiante dunha nube,
menos co ruido dun bico,
beizo contra beizo,
o roce dunhas ás voando.
Pero qué se perdeu polo camiño
mentres ese algodón voaba alto,
mentres cambiaban as nubes no ceo
ou pasaban os paxaros voando;
qué pensou, qué soñou 
que a fin pudo esquecer,
ou a qué estraño paraíso renunciou
non pode nomealo.

Manuela Vicente Fernández

Escritora ourensá de poesía, narrativa, microrrelato, ensaio e artigos literarios. Pensa que escribir é un xeito, coma calquera outro, de estar e de ser, de percibir e intentar nomear a nosa realidade interna; tamén de convivir co invisible.